Yani henüz fiziken değil ama ruhen.
Ben yasaklamıştım ya kendime. Yasak olan daha istenen ve vazgeçilmez oluyor. O da öyle işte. Daha çok aklımda daha çok kavuruyor.
Desem ki, görüşebilir miyiz?
Hiç bir şey olmamış gibi buluşuruz yüksek ihtimal. Çünkü ayrılırken de her şeyin öyle olması için elinden geleni yapmadı mı?
Bi saat benim kuzenler ve aile içi ilişkilerden konuştuk. Beni durağa bırakmak için ısrar etti. Havadan sudan konuştuk yolda ve ben indim arabadan.
Görüşücez ve ben diycem ki.
Olmadı bu yöntem çalışmadı. Böyle daha çok işledin içime. Daha da mükemmelleştin gözümde, her insan kadar mükemmellikten uzak olmana rağmen. Kötü taraflarını görmeliyim, kankalığı denemeliyiz belki de.
Yapar mıyım, ne zaman yaparım, nasıl yaparımı düşünüyorum henüz. 6 ayda pek yol alamadım. Yasak yerine normalleştirmeyi sıradanlaştırmayı denemeliyim.
Şu an bunu düşünmek kendi kendime onunla konuşmak bile daha sakinleştirdi beni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu