Bunca şeyden sonra bugün geldiğim nokta...
Yaşadığım onca duyguya, onca yıla, haykırdığım sevgime ve son yazdıklarıma yokmuş gibi davranan birisi için artık benim söyleyecek sözüm taşıyacak sevdam kalmadı.
Hiç konuşulmamış, yokmuş gibi davranmak belki işine geliyor belki gerçekten yok sayıyor onun için değeri yok.
Arkadaşız
Ama o kadar o derin duygular artık tek taraflı olmayacak.
Bugün bu farkındalığa erişince ilk olarak o 17 yıla yazık etmişim diyorum. İsyan etmekten Allah’a sığınırım. Ama o 17 sene boyunca ben bu duygusal güçte ve olgunlukta değildim.
Kendime ördüğüm o hayali koza pek çok durumda beni korudu. Güçlü kılarak bugüne getirdi. Yani hiç bir şey boşuna değildi. Son bir yıldır çok daha güçlü ve güvenliyim duygusal olarak işte bu yüzden o kozayı yırtıyorum artık.
O kadar yılı tek başıma yaşamış, kendi hikayemi kurgulamış ve içimde büyütmüş gibi hissediyorum. Yani ben her şeyi tek başıma yaptım.
Bu içerdeki durum
Dışardaki durum...
Normalleşiyoruz.
Ben ona bi restoran gönderiyorum sonra o bana börekçi
Üzerine bir kaç kelime
Normal her şey yani
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu