Sakin sakin düşünüyorum...
Kendi kendime terapist gibi soru sorup, cevap veriyorum terapist gözüyle cevaplarımı
değerlendiriyorum.
Evet,
Ne oldu?
17 yıldır söyleyemediğim, söylesem de arada bir iki kelime
söyleyip kaçtığım hiç bir zaman kendimi tam ifade edemediğime açıldım.
Ve hiç bir şey olmadı.
Geçen 85 gün sonunda sıfır temas, sıfır iletişim yani hiç
bir şey, yani hiç olmamış gibi...
Peki, sen ne hissediyorsun?
Havada asılı kalmış gibi, o konuşmayı yaptığımız koltuktan
hala kalkamamış gibi...
Bir anda her şeyi değiştirecek sihirli eli, sihirli
sözcükleri bekliyor gibi...
Onu çok iyi tanıdığımı anladığımı düşünüyorum. Yıllarca bu
hamleyi yapmamamın nedeni, arkamdan gelmeyeceğini bildiğim için kendimi bu
sonuca hazırlamak için ötelemekti.
Evet şimdi hazırdım ve yaptım.
Beni sevmiyor diyemem, seviyor ama o da benim gibi hayatta
hiç bir şey için "onsuz yaşayamam" demez.
Uğraşmaz.
Tutkuları yok.
Ama benim gibi kalbi ve mantığı bir arada çalışır da,
hayatında yeni bir dönemi başlatma cesaretini bulursa içinde olur bu iş.
Çünkü onun kafasında bu iş sadece evlilik olur, sevgili
değil
Dönüşüm süreci aslında 2 yıldır beni buraya taşıdı. En son
Eylül’de yazdığım doğum günü notunda onun bendeki özetini yapmış sonuna
da “en bi sevdiğim, hep yanımda olmasını istediğim” demiştim.
Hediyesini kargoyla gönderince “benden umudu kestin galiba”
demişti.
Sonrasında ki ilk buluşma, yarım kalan değil de hiç
başlanamayan cümleler.
Bir hafta sonra ki finale taşıdı her şeyi.
Doğum günüm kritik eşik aslında; o tarihte hiç bir şey yapmaması aramaması benim gerçekleri
kabullenme noktam olacak gibi geliyor.
Gerçi şu günlerde de daha netim ama o ruh ister istemez
şartlıyor kendini o güne
devam edecek
Bi bakıyorsun tepkisiz, hissizim...
Bi bakıyorsun çok basit bir şey onunla geçirdiğimiz anları hatırlatıyor. Yani biz sadece arkadaş mıydık bu kadar çok duyguyu paylaşırken 🤔
Gecenin bi yarısında uyku tutmadığında
Buluşcağımız günün akşamında sabahında ki yemek planları, alışverişler, regl günümü benimle hesaplarken, oruç tutmadığım günlerin hesabını tutarken, şımarırken bana
Şimdi hiç mi yapmıyor?
Aklına nasıl geliyorum acaba, özledi mi benim kadar?
Yoksunluk yaşıyorum ben 😔
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu