Tek Gerçek

Yanımda olmasını istersem sevdiğime dair pek çok sebep, yanımda olmasını istemediğimde sevmediğime dair bir kaç sebep sayabilirim.

Ama nerde?

Yok...

Yani o sebeplerin hiç bir hükmü yok.

Üzerinden onca gün geçmesi, benim hala beklemem neyi değiştirecek.

O bir şey yapacak mı?

Bir şey yapmadı bugüne kadar bundan sonra bir şey yapmasını ne tetikler?

O eli uzatmak, tutmak imkansız demek ki.

Ben bunca zamandır kendimi kandırmışım tek gerçek bu.

İşte o gerçek beni kendime karşı utandırıyor, boynumu büküyor. Neden 17 sene? Aslında böyle bir sonu başından beri bekliyordun ama konduramıyordun, bi de bunca yıl sonra kaybettim demeyi gururuma yediremediğim için kendimi kandırmaya devam ettim. 😔 aynı nedenle dönmesini ümid ediyorum, bekliyorum.

Ve şimdi de kendime karşı mahcubum 🙈 öyle çok suçlamıyorum kendimi.

Bugünkü ben olmamda o yaşadığım var. Bana kattıklarını inkar edemem, yani o 17 senenin öyle geçmesi gerekiyormuş benim hayatımda.

İki rüya

Birinde bizim evde mutfakta yemek yapıyo bana, yumurta kırıyo ama olsun. Gayet güzel güç bir şeyin yerini sormadan sofrayı falan hazırlıyo

İkinci rüya, bi zarf geliyo içinden kart çıkıyo. Üzerinde oluşturulma tarihim doğum günüm, onun tarafından oluşturulmuş yani o yaptırmış. Kartın ön tarafında da Barselona çizimi var.

Yani eli üstümde düşünüyo aslında beni öyle bir anlam çıkarıyorum rüyamda rüyamdan

Bugünlere Gelmemin Nedeni?

Bugün arkadaşımla konuşurken sordu bu soruyu bana?

Daha önce de düşündüğüm buralara nasıl geldiğimin cevabını bildiğim için çok zorlanmadım.

Şu haziran'da hayatıma kısa süreli giren arkadaş tetikledi aslında.

İlk başta kendime güvenimi tazelediyse de, çok daha derindi içimdeki karşılığı...

Evlenmek isteyen bir kadın için koca mı kocaydı. Bu ülkedeki ilişkilerin %80'i gibi bi evliliğim olurdu. Herkesin beklediği gibi. Ama ben orada kararımı verdim. Yalnız olmak mı hayatında bir erkek olması mı?

Aslında zor bir karardı ama, benim içim mış gibi yapmak, olsun diye bir şeyi kabul etmeyi taşıyamıyordu. 

Yani ya hep ya hiç diyebilmeyi, sorumluluğu yüklenebileceğimin farkına vardım. 

Büyüdüm, duygusal olarak güçlüyüm.

Ama son damlayı, son üç yıldır yazdıklarımı okumak damlattı.

Pişman değilim aldığım karardan, söylediklerimden.

O koltuktan kalkmak biraz zaman aldı, kapıdan çıkıp gitmemse biraz daha fazla...

Orda da doğum günümü kutlamaması... 

Varken iyi güzel var, canı istediğinde ilgi göster... 

Ama zora koşunca talep edince yok, sanki hiç olmamış...

Evet yokken hiç bir şey yapmazken böyle güzel atıp tutuyosun diyor iç sesim, ya dönüp bi şey yaparsa aynı kalıcan mı?

Ya o kavanoz, niye vermedi diye her seferinde soran iç ses?

Sana özel hissettiren anlar?

Hayatımda yeni bir ilişki kuramadığım sürece ben buralarda sürünücem biliyorum 😬

Gel-Git

Çok sevdiğin bi yemeği yerken, keşke o da olsa yese diyosan bitirememişsindir demektir.

Depresyon

12 Kasım'dan beri en kötü psikolojim bugündü. Güneşli güzel hava en çok onu aklıma getirdi. Dışarı çıkmak yerine evdekileri gönderip ortalığı silip süpürmeyi tercih ettim ki, sanırım iyi de geldi. 

Doğum günümde aranmamak çok koydu. 

Ruhum çekildi, içim sustu, hafızam silindi...

Şok da diyebiliriz...

17 yılın üstüne onsuz geçen üstelik böyle bir dönemde. Beni özlese sesimi duymak istese iletişime geçmek için mükemmel bahane.

Ama kullanmadı. Verdiğim kararımda yoluma devam etmem için, tekrar hayatına girmemem için.

Bugün öğleden sonra içimdeki kriz hafifledi. Geçmiş zamanlarda uzun süre arayıp sormadığında ama sonra ortaya çıktığında aslında benim her şeyi abarttığımı ve dramatize ettiğim ortaya çıkıyordu.

Telefonla aramak dışında hiç bir zaman doğum günümü gününde kutlamadık ki, haftalar aylar sonra...

Aslında ondan gelecek bir kutlamaya da bağlamak istemiyorum kendimi. Yani beklemiyorum -ne kadar dürüstüm bu konuda ben de emin değilim kendimden-

Ama onu kötü, hiç umrunda olmamışım, tuu kaka diye etiketlemek istemiyorum fakat ne yazık ki uzak olduğum her zaman yaptığım gibi hırçınlaşıyorum.

Yoksa bunları haketmediğini biliyorum. 

O konuşma ve sonrasında hayatımın hiç bir döneminde olmadığı kadar beni sevdiğinden eminken, aylarca bundan en ufak bir tereddüt duymazken artık o hissi de kaybetmeye başladım. Hatta kaybettim ki ondan bu kadar mutsuz ve hırçınım.

Yeni Bir Dönem

Dün milat oldu...

Doğum günümü kutlamaması, benim tek damla yaş dökmemem...

Tmm direndim dökmemek için kolay olmadı ama başardım.

Ve artık kalbim beynim onunla ilgili kabuk tutmaya başladı gibi, hiç bir şey gelmiyor aklıma. O içimdeki aşık bile sustu.

Hatırladığım, hafızamda tekrarladığım anlardan hiç biri gelmiyor yanıma. Ben de getirtmeye çalışmıyorum.

Dün annesi aramadı. Şaşırdım. Acaba bir şey mi duydu dedim.

Bugün aradı ☺️

Yurtdışında olduğumu sandığı için aramamış, sonra bugün diğer kızından burda olduğumu duyunca aramış hemen.

Ve Beklenen Gün

18:40 itibariyle hiç bir şey olmadı.

İlginçtir ki annesi de aramadı bu sene 🤔

Zor Zamanlar

PMS'mi oldum, yaşlanma sendromu mu bilmiyorum.

Hep bi ağlamak istiyorum 😢

Hep aklımda 🙈

İhtimaller geliyor aklıma

Arar mı, aramaz mı?

En kötü ne olabilir diye düşünüyorum 🤔

Aramaz, bilirim ki bile isteye aramıyo çünkü hatırlamaması mümkün değil. Ama aramazsa demektir ki, hiç bir şekilde  bundan sonrası yok. 😞

Ve ben artık kabullenmek için daha güçlü bir nedene sarılırım

3. Ay

Bugün sabah beri nasıl kafamın içinde dolaşıyor. 🙈

Kardeşinin kahve davetini onunla karşılaşmamak için kabul etmedim. Ki ordaymış 😬

İlerleyen dönemlerde belki giderim ama henüz değil 😔

Malum önemli bir haftadayız 😬

Şaka bile olsa çalıştığım bi arefe sabahının önceki gecesinde "sabah ses çıkarmadan git, uyandırma" demesi bile bu da mı değil dediğim anlardan biri olarak bugün hafızamda dolandı. 

Pedikür yaptırırken ayak parmaklarıma baktığımda aklıma gelmesinin, hiç olmayan bir sahnenin yaşanmış yada yaşanacakmış gibi ısrarla gözümde canlanması kafayı yemek üzere olduğumun işareti belki de...

Dönüp dönüp başa saran bir duygu bu yaşanan ne kadar onu hayatımdan çıkardığımı sansam da...

Vazgeçme

Bugün uçakta izlediğim filmde duyduğum şu söz çok etkiledi beni....  

"düşünmeden bir gün bile geçirmediğin şeyden vazgeçme" -W.Churcil-

Şimdi bir işaret miydi acaba diyorum 🤔

Çünkü bu seyahat öncesi ve sırasında çok net bitti artık benim kafamda bu iş deme kıvamındaydım. Öyle aklıma da pek gelmiyordu.

Hatta dün gece de uyumadan hemen önce bu halimin net olduğu fikrindeydim.

-unuttum ben onu demek bile unutmadığının göstergesidir (geçenlerde de bu sözü okudum bi yerde)

Ve gece rüyamda gördüm. Anlamsızdı, bi hikayesi yoktu. Ama yanılmıyorsam bir masa örtüsünün kenarındaki dikişle ilgili konuşuyorduk.

Sonra başka bir rüya bağdaştıramadığım benim bi işte çok uzman olduğum bir ortam,  güllüoğlu ailesinin büyüğü bi adam -baba gibi beni seviyo gibi bi hali var- ev almışsın diyor sanki.

Garip yani...

Dönüş yolunda hem izlediğim film hem o söz. Dengelerimi çok bozamadıysa da özlemi bi doz depreştirdiğini hafif salladığını inkar edemiycem 😔

Ama iyiyim hala kutlu doğum günü haftasına başlarken hakkımızda her şeyin hayırlısı olsun diyorum 

Hakediyoruz

Yeni modu açıklıyorum...

Ne o benden değerli ne ben ondan

Onun beni sevip onaylamasını, uzanıp elimi tutmasını beklemiyorum

Ben söyledim sözümü ve artık kendi yolumda yürüycem

Artık buna hazırım sanırım 💪🏼

Ben onu hak ediyorsam, o bana gelecek değil

İkimizde iyi ve güzel insanlarız

Birbirimizi hakediyoruz, sadece biri diğerini değil

Ama ne o bensiz, ne de ben onsuz olamayız diyemeyiz

Birbirimizsiz de yaşar gideriz

Ama birlikte çok daha güzel oluruz

Nokta

O kim?

🤔

Hatırlamıyorum 😂

İyiyim iyiyim

Doğum günü öncesi böyle içimin boşalması beklentiye girmemem iyi bir şey ama tabi yarın tornistan yapmayacağımın garantisi yok

Dün gece rüyamda bir arkadaşım onun şirketteki dolabını karıştırıp benimle olan whatsp yazışmalarını print edip sakladığını görüp bana söylüyordu.

Print değil de son yazışmalarımızı silmemiş olabilir mi?

Ki şu an silmesi ile silmemesi arasında bir fark yok yanımda değil ve elimi tutmuyorsa. Nokta

Terapi

Sakin sakin düşünüyorum...

Kendi kendime terapist gibi soru sorup, cevap veriyorum  terapist gözüyle cevaplarımı değerlendiriyorum.

Evet,

Ne oldu?

17 yıldır söyleyemediğim, söylesem de arada bir iki kelime söyleyip kaçtığım hiç bir zaman kendimi tam ifade edemediğime açıldım.

Ve hiç bir şey olmadı.

Geçen 85 gün sonunda sıfır temas, sıfır iletişim yani hiç bir şey, yani hiç olmamış gibi...

Peki, sen ne hissediyorsun?

Havada asılı kalmış gibi, o konuşmayı yaptığımız koltuktan hala kalkamamış gibi...

Bir anda her şeyi değiştirecek sihirli eli, sihirli sözcükleri bekliyor gibi...

Onu çok iyi tanıdığımı anladığımı düşünüyorum. Yıllarca bu hamleyi yapmamamın nedeni, arkamdan gelmeyeceğini bildiğim için kendimi bu sonuca hazırlamak için ötelemekti. 

Evet şimdi hazırdım ve yaptım.

Beni sevmiyor diyemem, seviyor ama o da benim gibi hayatta hiç bir şey için "onsuz yaşayamam" demez. 

Uğraşmaz.

Tutkuları yok.

Ama benim gibi kalbi ve mantığı bir arada çalışır da, hayatında yeni bir dönemi başlatma cesaretini bulursa içinde olur bu iş.

Çünkü onun kafasında bu iş sadece evlilik olur, sevgili değil

Dönüşüm süreci aslında 2 yıldır beni buraya taşıdı. En son Eylül’de yazdığım doğum günü notunda onun bendeki özetini yapmış sonuna da “en bi sevdiğim, hep yanımda olmasını istediğim” demiştim.

Hediyesini kargoyla gönderince “benden umudu kestin galiba” demişti.

Sonrasında ki ilk buluşma, yarım kalan değil de hiç başlanamayan cümleler. 

Bir hafta sonra ki finale taşıdı her şeyi.

Doğum günüm kritik eşik aslında; o tarihte hiç bir şey yapmaması aramaması benim gerçekleri kabullenme noktam olacak gibi geliyor.

Gerçi şu günlerde de daha netim ama o ruh ister istemez şartlıyor kendini o güne

devam edecek

Bi bakıyorsun tepkisiz, hissizim...

Bi bakıyorsun çok basit bir şey onunla geçirdiğimiz anları hatırlatıyor. Yani biz sadece arkadaş mıydık bu kadar çok duyguyu paylaşırken 🤔

Gecenin bi yarısında uyku tutmadığında 

Buluşcağımız günün akşamında sabahında ki yemek planları, alışverişler,  regl günümü benimle hesaplarken, oruç tutmadığım günlerin hesabını tutarken, şımarırken bana 

Şimdi hiç mi yapmıyor?

Aklına nasıl geliyorum acaba, özledi mi benim kadar?

Yoksunluk yaşıyorum ben 😔

Bugün sakinim şükür 😊

Hani bi kitap görmüştüm de başka şartlarda olsa mutlaka alır verirdim ona kitaplığa koysun diye dediğim. Sonra kardeşine vermiştim kitaplığa teslim et diye.

İki ay oldu vereli, ama kitap hala ondaymış unutmuş teslim etmeyi.

Ha ha heyecan yaptım kabul 😊

Kitabı ona verirse, o da bunu bahane kabul edip ordan bi temas olur mu? 🤔

Olabilir

Ama olmayabilir de