sevgili hocam ve onun ilk tanismasini yazmistim, o gunden beri de aramizi yapmaya her firsati degerlendirmye and icmisti...
bugun hic planlamadan kendiliginden gelisen bi sekilde o hep arzu ettigi duet dersi yapti bizle...
ama dersten sonraki gorusu kanaat notu simdikinin tam tersi oldu...
emek verme, cabalama, adim atmaya korkuyor, bazi seyleri gormemezlikten geliyor dedi...
bugun her zamankinden farkliydi dedi, haftalardir birlikte ders yaptiklari icin artik o da kendince taniyor onu...
bugun cok farkliydi hal ve hareketleri dedi, belki simariklik, belki napicagini bilememek...
ama yok olmaz bu is dedi...
hakliydi...
ben de eskisi gibi degilim ona, duet ders hicte tahmin ettigim kadar eglenceli gecmedi, bi daha da yapmam...
biz kendi kendimize daha cok eglenioduk...
yani anliycagin bi kez daha finito derken, nasi gecti 15 yilim diyesim geliyor. ama icimden bir ses olmasi gerekiyormus sukur ki buna da diyor.
daha bu sabah sems'in bir sozunu okudum, istedigin oldugunda degil olmadiginda sukredebilmektir.
ben gercekten olmadigina da sukrediyorum, kotusunu gordugum icin degil ama her seyin ilahi olduguna inandigim icin...
boyle iste...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu