Gitmek

Ben yine depresyonun eşiğindeyim ya da içindeyim de hala dışında olduğumu sanıyorum
Gerçi bugün günler üstüne çok çok iyiyim
Cuma günü öyle bi mahsunlaştım
Yalnız değersiz,önemsiz
Hatta hangi gündü hatırlamıyorum
Kendi kendimi ağlattım
Ağlamak için çabaladım
O hıçkırma eyleminin ruhuma iyi geleceğini düşündüm
Çünkü içim dolu
Hiç bir şey hissetmiyorum
Hissizim
Her şey anlamsız geliyor
Ve bu süreçte en nefret ettiğim şey, işim ve yöneticilerim
İstifa sık sık aklıma gelen bir kurtuluş yöntemi
Ve başka çılgınca şeylerde
Şu an çok normal bir dönemden geçmediğimiz için sağlıklı düşünemediğimi de kabul ediyorum
Kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum
Ama özdeğerimi kaybettim
O kadar okuduğum psikoloji kitapları
Son dönemlerde kendimi çözdüğüm, anladığım, kendimi yukarı çekebildiğim güçlü kadın değilim
Oturup kendime terapi yapacak, kendimi anlayacak, kendimle konuşacak takatim yok
Daha önce depresyon geçiren kişilerin tekrar yaşaması diğerlerine göre daha olası olduğu için
Yine olmuş olabilirim
Tabi yaşadığımız olağandışı koşullar da benim gibi hassas ruhlu insanları tetikliyor
Ben hayatımda hiç bir zaman öyle yüksek enerjilerde bir insan olmadım
Biraz melankolik, içe dönük
Kendiyle mutlu
Cuma günü o sevdiğimle de yazıştık bi ara
Adamın her şeyi yapması, kendi kendine yetmesi
O bile düşürdü beni
Sanki bana ihtiyacı vardı daha önce de
Ben kendimden mutlu değilim ki, kendimi sevmiyorum, değer vermiyorum ki
Başkası beni sevsin
Kendimden yoruluyorum
Kendimi yoruyorum
Kendime söyleyecek güzel bir sözüm yok
Gitmek istiyorum sadece