Cumartesi akşamı şirketin asansöründeki aynada gördüğüm yansımamı hiç sevmedim.
Suratsız, mutsuz, hasta görünümlü bi kadındı bana bakan
😞
Haklıydı böyle olmaya
Çünkü gerçekten mutsuzdu
Gmy’sinin istediği sunumu pazartesi verebilmek için cuma günü iş arkadaşının annesinin cenazesine gitmek için kullandığı 2 saati telafi etmesi gerekiyordu
Diğer yandan yeni görevin belli olmayan sınırları
Henüz el sıkışılmamış taraflarla her an bir şeylerin değişebileceği saçma sapan bi yolda el yordamıyla yürüyor
Önünü göremiyor
Hatta artık burada kalan günlerinin sayılı olduğunu düşünüyor
Çünkü her toplantıda sınırsızca talep edilen şeyleri akla yakın bi noktaya çekmeye çalışsa
Negatif olmakla suçlanıyor
Tek şey var
Koşulsuz şartsız itaat
Atama duyurum için bir yazı istedi İK
Bir kaç soru sormuşlar
Klasik bir kaç soru dışında hiç birine verecek cevabım yok
Hem onların beni tanımasını istemiyorum
Hem de şu aralar hayata karşı hiç bir heyecanım yok
Beni mutsuz ediyolar diycem ama
Doğrusu beni mutsuz etmelerine izin veriyorum
Vermemeliyim
Vermiycem
✌🏼
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu