Kendi kendime bir şeylere uyanıyorum, kanıyorum
Yuvarlanıp, değişip gidiyorum
O Kasım 2017’den sonraki konuşmamızdan sonra şimdi yine o konuşma hiç olmamış ben hiç isyan etmemiş gibi yaşayıp gidiyoruz
Ne geçiyor acaba kafasından diye düşünüyorum ya
O da beni seviyor benden geçemiyor diyorum ya
Geçenlerde Jung’u okurken yansıtmalarımızla ilişki yaşarız gibi bir şey vardı.
Yani aslında kendi hayatımıza, kendi bakış açılarımıza göre karşımızdakinin de davranışlarını yorumlayıp; kendimizi ona yansıtıp onu öyle severiz.
Ben onu, onun bakışını arkadaşlarıyla ilişkilerini kendimle yansıtarak yorumluyorum
E bu durumda benim hissettiklerimi o da hissediyormuş gibi yorumlamam kendi çekimserliğimi ona da yakıştırmam
Hepsi bambaşka bir ilüzyon oluşturuyor
Sonuç olarak onun arkadaşlığa bakışı, arkadaşlarına değer verişi, birlikte olmayı tercih ettikleri, ilişkilere bakışı
Normal şu an birlikte vakit geçirmelerimiz, paylaşımlarımız çok normal
Yakın arkadaşlarının aile tarafından içten kabul edilişi
Arkadaşlık yani bizim ki
Böyle gel git’li, aşık bir arkadaşı her geri döndüğünde kabul edişi
🤔
Soru işareti yaratsa da
Onun da benden vazgeçmek istememesi sorgulanabilir de olsa
Daha fazlasını düşünmeye, sorgulamaya niyetim yok
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu