Gün

Günlerdir aramıycam hiç bir şey yapmıcam diyordum

Hatta daha dün

Madem arkadaşsınız neden kutlamıyorsun diyen arkadaşıma bile o kadar nettim ki

Ama bu sabah değişen profil resmi -üzerinde bir mum olan baklava-

Bi anda farklı düşünmeme neden oldu

Her an karşıma çıkan x bankanın 74. yılı, c partinin bilmem kaçıncı kuruluş yıldönümü, pilates dersime attığım imzanın karşısına günün tarihini atmak bile beni sabote ediyordu.

Aslında bayramda gelecek bir çikolatanın dün gelme planına rağmen bugüne ertelenmesi ve o çikolatanın yıllar önce bir doğum gününde Zeyrekhane’deki yemekle birlikte ona hediye ettiğim mavi kadife kutunun aynısı olması...

Evet hayat beni sabote ediyordu

Öğlen başlayan baş ağrım onun gerginliğinden miydi bilmiyorum ama kutlama mesajı gönderdikten sonra baş ağrımın olmaması açıklıyor sanırım

Madem normal arkadaş olmak için çabalıyoruz, kutlamalıyım dedim kendi kendime

Arayamadım ama unutmam mümkün değil diye yazdım

Sonra geçenlerde çektiğim yanan erimiş iki mumun fotoğrafını gönderdim

Bir de Evrencan Gündüz’ün söylediği Pervaneler şarkısının konserde çektiğim bi videosunu gönderdim. Doğum günü şarkın olsun diyerek

Şarkının sözlerine anlam yüklemek isteyene bolca malzeme, fotoğraf da ona keza...

O düşünsün, ben rahatım artık

Az önce de en yakın arkadaşı onunla bi fotoğrafını paylaşıp güzel şeyler yazmış.

Bi kez daha dedim. İşte Ben bu zor adama aşık olmayı seçtim.

Gerçekten zor...

Arkadaşı da demiş

“Çok anlatmaz kendini hatta hiç konuşmaz

Bırakmaz kimseye kendini çok kontrollüdür

İç dünyasına hiç giremezsin yaklaşamazsın bile”

Sadece arkadaşlığı isteseydim her şey mükemmeldi de. Ben fazlasını istedim işte