Adet dönemini atlattım, o delicesine özlem duruldu...
Yine büyük bir olgunluk çöktü üstüme
Sanki olaylara dışardan soğukkanlılıkla bakabiliyormuşım gibi geliyor.
Yorumlar şöyle, sakin bene göre...
Beni özlemiyor olması mümkün değil. Geçmiş zamanlarda maks. 3 ay görüşmediğimizde ilk buluşmadaki heyecanı eli ayağına dolaşması, sarılması bkz. iki sene önceki frankie'de doğum günü yemeği 😉
Genel davranışlarına bakalım 🤔 hep kontrollü mesafeli. Madem kankayız insan bi rahat olur di mi? Ya kendinden korktuğu için ya da benden korktuğu için, her duygumun sonuna kadar farkında olup görmemezlikten gelmeyi tercih ediyordu. Çünkü böylece canı istediğinde evcilik oynuyor canı istemediğinde haftalarca görüşmüyorduk. Ama bu haftalarca görüşmemeler onun tarafından bilinçli yapılıyordu. Belki de benim yaptığım gibi silme çalışmaları. Sonra ben taarruza geçiyordum o da yelkenleri suya indiriyordu.
Günümüze geldiğimizde ise bu kez benim çok kararlı bir adım atmış olmam nedeniyle kıvrak balık manevraları yapamıyor.
Geçmiş tecrübelere göre benim direncim kırılıp eninde sonunda bir hamle yaparım, böylece o da herhangi bir söz vermeden bir şey yapmadan her şey eski haline döner. Ki doğum günümde de bir kelime olsun yazılmamış, bir ses vermemiş olmak ilk adımı atan olmamak için siperde saklanmaya devam etmekti.
Pazartesi günü 4 ay bitti. Düşünmeden geçen bir günüm oldu mu sorusunun yanıtı ise çok acı 🙈
Hayatıma birilerini almak istiyorum -gerçi kimsede sıraya girmiş değil ya önümde- ama yok
Yani aslında onu çözmüş olmamda ya da bu çıkarımlarda bulunmam da hiç bir anlam ifade etmiyor 😔
O yanımda olmadıkça
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu