İş yerinin yakınlarında şimdiye kadar hiç kullanmadığım yüksek taş duvarların arasından aşağaıya doğru inen bir merdivenden iniyorum.
indiğim yer Ortaköy'müş...
Ne kadar yakınmış aslında öğlenleri bile gidilebilir diyorum içimden...
merdivenin sonunda ulaştığım yer olsa olsa Ortaköy'ün 300 sene önceki hali olabilir.
sol tarafımda alçak ağaçlar, çimenlik bir yol arasında toprak yol ve yol üzerindeki bir bank...
karşımda deniz, o kadar sessiz sakin ki ortalık hafif puslu bir hava ama ne soğuk ne ürkütücü...
göl gibi durgun bir deniz, gemiler var üzerinde
hafif karanlık sağ tarafta ördek çiftliği gibi bir yer
güneş tutulması, bilinçaltı, rüyalar anlamlı mıdır bilmiyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu