bulusmaya giderken ne kadar da negatif kirgin ve uzgundum...
hatta gitmekle gitmemek arasinda bir sarkactim...
teslim oldum hedefledigim saatte hedefledigim yerde olursam gidicem dedim, artik allah nasil kismet ederse...
hedefimden 1 dakka once orda olunca mecbur gittim...
ta ki onu gorup, birbirimizi opunceye kadar...
sonra butun kaygilar, mutsuzluk, huzun gitti...
yerini normallige birakti...
yemekte karsilikli oturup muhabbete baslayinca da bildigin safiii nese, kahkaha eglence...
ama o kadar otesi yok...
evet birbirini seven, anliyan cok iyi anlasan iki dostuz...
boylesi daha huzurlu benim icin...
benim oldurmaya calistigim di'il de oldugumuz biz...
yeni bir hayat...
mutluyum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Özgür bırak ruhunu