garip hissediyorum...
bitiriyorum galiba ben onu...
kusmek,
deger vermek onemsemek aslinda, kusmuyorsam kusmeye deger bulmuyosam iste o tehlikeli...
bir gun bunun olmasini istiodum, olmiycaksak bi butun icimdeki o heyecanin yavasca yok olmasini umursamamayi...
aralik'in ilk gunlerinden itibaren baslayan bu degisim hiz kaybetmeden suruyo...
sadece yillarin aliskanligiyla kendi tepkilerimi kendim yadirgiyorum
su hediyelerini cop posetiyle evin kapisina birakma fikri hala sevimli gelio bana, cunku o hediyelere iliskin hic bi heyecan beklenti, onun hosuna gidip gitmemesi anlamli gelmiyor bana...
her ne kadar yeni yilin ilk whatsp yazismasi gecse de aramizda, degisen profil resmini ceken kizin fotografci oldugunu soylemesi -kimin cektigini sordum mu-
kizin kim oldugu niye evde oldugu cevaplarini merak etmemis, umursamamis olmam hep bu degisimin gostergeleri...
ben, bana baktiginda gozlerinin ici gulecek -bi zamanlar benim ona baktigim gibi- biriyle olmak istiorum artik onunla degil...
bugun yahoo bi oyun oynadi bana...
2005 yilindan kalma draft mailleri soktu gozume...
tabi ki ona yazilmis hatta gonderilmis...
ne curetlar ne acik acik ifade etmisim kendimi...
su an oyle yazamam...
o zaman kendimi ona ifade edip edemedigimi anlayamiyodum ama 8 yil sonra okuyunca...
ben kendimi gayet iyi ifade etmisim de, anlamamisim yasadiklarimi 13 yil boyunca hep anlatmaya calismisim
durup dinlememisim esen ruzgari
:-(((((((((((