Bir canlı sana ihtiyaç duyduğunda mı kendini daha anlamlı hissediyorsun bu dünyada?
O senden böyle bir bağımlılık beklemese de sen, o sensiz yapamazmış gibi düşünüp üstüne titreyince kendini daha mı değerli buluyorsun?
Yoksa boş ve anlamsız ve değersiz
İnsanların başka insanlar ya da canlılarla kurdukları bu bağlar
Annelik, hayvan sahipliği, sevgililik, karı koca olmak
Ona adayınca yorgun ama mutlu muyuz?
Kendime bakıyorum
Sevdiklerim ama en sevdiklerim için sadece, kendimden önceye koyup her şeylerini onlardan önce onlardan çok düşünmek, maddi imkanlarımla onları rahat ettirmek
Kendime harcamadığım rahatlıkta onların isteklerini karşılamak için gönüllü harcamak
Sanırım ben bunu yapıyorum
Bu en sevdiğim için de geçerli. Hep onun mutlu olmasını düşünüyorum, o ne isterse o olsun istiyorum
Sanırım biz de şöyle bi durum var ki, o da benim gibi
Benim kadar değil ama yakın sanki
Benim de sınırlarımı koyduğum umrum olmadığı durumlar var, ama onlar sevsem önemsesem de kendimden vazgeçme sınırının öte tarafında kalanlar
Bir diğer durumda değersizlik meselesi
O suskunluğun, az konuşmanın altında yatan
Benim anlatacaklarımın karşımdaki için önem taşımadığı düşüncesi belki de
Aslında o içimdeki bu muhakameyi yapıp susturuyor beni
Diğerlerinin anlattıkları çok mu muhim kıymetli şeyler
Benzer şeyleri ben anlatmaya değer bulmuyorum diyorum
Yoksa o içimdeki değersizlik hissi mi, bunların değersiz olduğu kararını verip susturuyor beni.
Sevdiğimle konuşuyoruz mesela, ben de o konuyla ilgili bi şey söyleyebilirim cümle aklıma geliyor
İç ses muhakeme ediyor, o muhakeme bitene kadar konunun üzerinden zaman geçiyor
Şimdi konuşmaya başlasam anlamı kalmayacak diyorum susuyorum
Düşünmeden tartmadan çıksa ağzımdan
Ama her seferinde bir kaç şey oluyor böyle
Sessizliklerim bundan
Bugün yine duş alırken, her zamanki balık halimle
Sevdiğimde ya benimle aynı duyguları yaşıyorsa diye geçti aklımdan
Ketumluğu az anlatışı, gizemden mi değersizlik hissinden mi
Ben değersizlik diyorum bu durumun adına belki başka bir tanımı vardır
Belki de bu yüzden bir arada onun için bu kadar iyiyiz, eş ruhlarız eş hislerimiz, boşluklarımız var
Yine ilk bölüme dönersek ben evlilik, ilişki diye aradığım şeyde farkında olmadan kendimi adayacağım bir bağımlılığa hizmet etme güdüsü taşıyorum belki de. Tutku var mı bilmiyorum.
Sağlıklı bir şey değil yani benimki, tam tanımlayamadığım bir şey
Benimle ilgilenen yakın olmak isteyenleri cazip bulmamamın nedeni, onların benim hizmet etme rahat ettirme ihtiyacıma uygun olmadıkları, aksine onların bunu yapmaya gönüllü olması mıydı?
Herkes kendini çok iyi çözmüşde mi ilişkisi var, mutlu mesut?
Yooo
Belki de ben kendimi anlamaya anlamlandırmaya çalışıyorum
Kendimle savaşıyorum
Kendimi hırpalıyorum
Ve geliyorum karşımdakine o da benim gibiyse, kendimizle boğuşuyorsak biz olmaya çabalarken
Allah yolumuzu aydınlık, bir etsin hayırlıysak birbirimize
Son zamanlarda değerli olduğumu hissettiriyor bana, bana rağmen
Ya ben artık anlıyorum ya da o vites yükseltti
Sonuç olarak güzeliz, sakiniz, mutluyuz
İşte bunu fark ettikçe beni sabote eden iç sesimin niyetini daha bir sorgular oldum