Aylardır istifanın alternatif maliyetini hesaplamayı düşünüyorum.
Hala başlayamadım ama başlamaya bu sefer çok yakınım belki de bi kaç güne kadar...
Şu saatte blokeli bakiye olarak hesabıma yatan maaşıma baktım da, bunun için mi bu kadar kaygın, 24 saat kendinden vazgeçercesine çalışman diye sordum kendime.
Üstelik bu yıl başından itibaren sorumluluğum iki katına çıkmışken...
Benden alınana karşılık verilen🤔
İstifa ettikten sonra gelir sağlayacak ne yapabilirim?
Hesap kitap yapmam lazım
Bazen ona da kendime de haksızlık ediyorum
O istenmeme alt mesajı, robotlaşan hayatım, mutsuzluğum daha aşağı çekiyor beni
Cep telefonumu ezbere biliyomuş ☺️
Nerdeyse hiç telefonla konuşmuyoruz kaldı ki numara çevirmiyoruz
Bugün bi ev görmüş bana attı sen bi bak olmadı gider bakarız dedi
Pazar günü arada bir gittiği diğer evi için düzgün bi yer olsa git orda otur diycem dedi
Allah korusun evde biri covid olsa napıcaksın diye düşünüyo?
Araba için model öneriyo inceliyo
Ev ve arabada arafta kalma nedenlerimi anlattım
Hissettim bana çözümler bulmak istiyor aslında
Aslında mükemmel bi çözüm var ❤️
Hem bütün sorunları ortadan kaldıracak hem de mutlu olucaz.
Bence bu çözüm aklına yatmalı
🙏🏻
Hatta online bile olmamıştı 12 saattir
Program yok, kaçta buluşcaz hiç konuşmadık
Böyle buluşmalar geriyor beni
İstenmeme travmamı tetikliyor
Oysa kimi zaman kahvaltıya gel, yürüyüş de yapalım gibi heyecanlı istekli tavırlarla motive ediyordu
Gün güzel geçti genel olarak
Hediyesini beğendi, pastasını beğendi ❤️
Yemek hazırlarken yaptığım salatayı beğendi
İşte oturup oturup geliyoruz
Bizim de ilişkimiz bu düzeyde
Gerçeğimizle pek yakın değildi ama
El eleyiz, arabayla gelip beni alıyor, kapıyı açıp bekliyor, vapur iskelesi gibi kalabalık deniz kıyısı bir yerde fotoğraf çekiyor, hatta benim fotoğraflarımı...
Kısmetse pazar günü görüşeceğiz
Bugün hediyesini aldım
Akşam da chesecake yapma planım vardı
Ama o kadar bezgin ve isteksizim ki
Hani yok dese
Oh diycem yatcam aşağı
Aslında onu istememek değil benim kendi bezmişliğim 😩
Yemekten sonra mutfağa girdim ufak ufak başladım
Müzik açtım kapıyı kapattım sakin sakin çırpma teliyle huşu halinde çırptım.
Mikser kullanmadım, sevdiğim şarkıya eşlik ettim arada sallandım
İyi geldi
Sevgiyle yaptım mutlulukla 🥰
Bugün zor bi gündü diyesim geliyor ama diğer günlerden daha zor değildi. Sinir bozucuydu, yıpratıcıydı ama üstesinden gelemeyeceğim bi gün değildi.
Ama ne yazık ki sinirlerim artık dayanmadı.
Ağladıkça daha çok ağladım. Biriktirdiğim sakladığım her bir şey bi yerlerden çıkıp benim de ağlamaya hakkım var dedi. Ki bitmedi halen çıkıp çıkıp gelenler var.
Yoksa bugün ki şeyler gerçekten benim için bir şey ifade etmiyor. Yetersiz veya eksik olduğumu düşünmüyorum.
Ama yıpranan sinirleri tekrar toparlayamıyorum 😣
neden tabi ki iş 🤬
Özel hayat var mı ki uğruna ağlayabileceğim
Ama herkes ayakta ve dikkat çekmek istemiyorum
İsyankar, her şeye itiraz eden her şeyi red eden ve kaçmak isteyen tarafım duruldu biraz
Sevdiğimden haber alamadan geçen 21. Gün
Ben de haber almak istemiyorum aslında, istesem yazarım ararım ki
Dün fark etttim de, ben yine onun beni fark etmesini hatırlamasını bana değer vermesini bekliyorum yani sevilmeyi sevildiğimi hissetmeyi istiyorum
Hep aynı hata
Ben değerliyim ki zaten, o fark etse yazsa hatırlasa ne değişecek ki
Ben aslında kendime bile uzağım kendimi göresim yok onu nasıl olsun 😒
Belki de ondan yazmıyor son görüşmedeki huzırsuz ve gergin halimi görünce
Bi arasam diyorum ama ona bile zamanım yok
Öğlen kanyona gidip de orada mağaza gezen oturup kahve içen insanlara o kadar özendim ki
Ben bunları yapmaya hakkı olmayan bir zavallıyım bu aralar
Eve geldim yemek yedim ve bilgisayara oturdum, o ara sorunlarla ilgili sürekli yazıştık. 12’ye geliyordu bütün ekip hadi dağılalım dedik
Şu anda da balkonda oturup hafif soğuğu hissederek yaşayan bir varlık olduğumu hissetmek istiyorum
Desenli bulutlu gökyüzü ve dolunay ve Mars ve yıldızlar
Hiç ayrılasım yok onlardan
