İzin

3 gün izinliydim

Bugün iş
Oruçlu ilk iş günü
Baş ağrısıyla tamamladım
İftarı zor ettim
🤕😬

Evde kısılıp kalmanın etkisi
İşteki anlamsızlıklar
Kişisel alanın kalmaması
Adet döneminde olmam
Hepsi birleşince belki de
Hassas duygusal dengelere sahip benim
Dengelerimi alt üst etti
İşimden şu an nefret ediyorum
Tükenmişlik sendromu belki de
Bütün yöneticilerimden de nefret ediyorum
Tahammül edemiyorum

Şu 3 günlük izin bile fayda etmedi bana
İş yoksa huzurluyum
Ama bir yandan da işteki yoğunluğu geride kalanlardaki iş yükünü beni bekleyen işleri düşündükçe huzursuz oluyorum
Yani kendimi huzursuz etmekten geri kalmıyorum

Eski günlüklerimi okuduğumda dönüp hayatımı düşündüğümde
Hep mükemmel olmaya kodlanmışım
Belki beni sevmeleri için
Çünkü ben kendimi sevmiyorum
Hep suçlu ezik hissettiriyorum kendime kendimi
😔
Beni seven bir erkek olmadığı için eksik hissediyorum
Bi tane hayalimde tutunduğum var
Onun da olmadığını görmek daha da boşluğa itiyor beni

Rüyalar

Sahura kalkmadan önce gördüklerim
Evin tavanı kenarından açılmış üst katta eski koltuk takımlarımız duruyormuş
Ve bunu bilmiyormuşuz
Aşağı indirip belediyeyi çağıralım diyorum
***
Yakın bir arkadaşım biriyle evlenecek. Evleneceği kişinin benim üniversite yıllarımdaki sevdiğim adam olduğunu öğreniyorum
Ama hiç üzülmüyorum, rahatsız da olmuyorum
Arkadaşıma da söylüyorum bunu
Arkadaşım mutlu
Bu arada rüyamda yakın arkadaşım olan kişiyi tanımıyorum
***
Eski mahallemizde
Yan ev
Bu sefer şu an ki iş ortamından sevdiğim bir arkadaşım
Önemli bir bilgi vermek için beni çağrıyor
Verdiği bilgiyi şu an hatırlamıyorum
GMY’mi de gördüm bi ara ama onla ne geçti hatırlamıyorum

Ben

Ben farklı bi dünyanın insanıyım sanırım
Şirket üst düzey toplantılarında konuşma sırası gelen müdür önce yönetime teşekkürlerini sunuyor
Abartmıyorum 5 dakika biri
Pandemi gündeminde hızlıca organize olup evden bağlantı sağladıkları için tüm elemanları özellkşkle bizim için teşekkür edin demiş
O da üstünde kalmasın diye söylüyormuş
Zorunlu izin kullanma mevzuunda yine ekipleri daha onlar söylemeden
Biz izin kullanırız ama yine de bağlanır çalışırız demişler
Haftasonu mesajlar gruptan
Ve ben gerçekten kendimi bu gruba ait hissetmiyorum
Onların motive oldukları ya da heyecan duydukları -ya da öyleymiş gibi yaptıkları-  şeyler zerre umrum değil
Ben bu düzenin parçası değilim
20 yıl sürdürdüm çünkü yönetim kademesinde değildim
Ama şu an geldiğim nokta yalakalık yapmadan uzun süre kalınamayacak bir yer
Ve ben yapamıycağıma göre
Eşyalarımı toplasam mı artık
Evet ben kendime yol vermek istiyorum
Çok mutsuzum
20 yıldır da bu mutsuzlukla bugüne kadar geldim
Ama artık yetmez mi?
Şu gündem salgın sürecinden normale dönelim
Ben bu hayatın biyerinden  tutucam artık
Gece saat 01:00
Şirket bilgisayar bağlantımı az önce kopardım
23:20’den beri bağlıyım
Hafta içi yaşanan ciddi sorunlar nedeniyle geçişler yapıldı
Mutsuzum, ruhsuzum

Pandemi Günlüğü 3

Hafta sonları temizlik ruhsal ve fiziksel  detox gibi geliyor

Hava da güzelse çok keyifli oluyor

Cam silmek, duvar silmek, balkon yıkamak, dolapları boşaltmak

Dün de öyle uzun zamandır açmadığımız dolaptan bir şeyler alırken eski dosyalar

İlk işimdeki yazılarım, raporlarım, notlarım

Ama en önemlisi

1991 yılında yazdığım günlüğüm

Arada bir elime geçse de o günlük

Oturup hiç okumuyordum

Bu sefer vaktin de bolluğundan olsa gerek

Tek tek çevirdim sayfalarını

O zamanlar hayranı olduğum kişilerin gazetelerden dergilerden kesilmiş fotoğrafları

Neyse ki hepsinin yanına kim olduğunu hatta dizi isimleriyle yazmışım 

😊

Sonra günlüğüm başlıyor

Lise 1’in en zor yılları

Birinci dönem 4 zayıf getirip ikinci dönem kurstan kursa gittiğim

Uzun uzun değil, günlük yaşadıklarımı

Yattım, kalktım, yemek yedim

Bebek gelmiş onu sevdim

O gitti

Okulda şu oldu

Yazılıdan bunu aldım

Evde şu oldu

Anne annemin ölümü

Bayram temizliği 

Amcama kız isteme, söz kesme, taşınacağımız inşaatı biten eve taşınma

Yaz

Okul bitişi

Arkadaşlarım

Erkekler

Diziler

Hayat Ağacı’nın her gün konusunu bile yazmışım bi süre

Ablamın hiç bir şey yapmamasından şikayetim 29 sene önce de varmış 

😂

Annem o zaman da bi’şeyleri kaybettiğini düşünüp çöpte arayışımız sonra kalıpların arasından çıkışı

29 sene önce de varmış yani

-Geçenlerde bi düğme için yaşadık da aynı şeyi-

😁

O zaman da evin düzeni, temizliği baya bi bendeymiş

30 yıldır profesyonel ev kadınıyım yani

Temizlik hep benden soruluyormuş 

Ramazan, Ramazan bayramı, büyük balkonumuzda sevdiklerimizle -hatta içlerinden biriyle son yemeğimizmiş bilmeden (yengem)-

Taşınma ile ilgili yorumum balkonumuzu özleyeceğim ve yeni evimizin iki yüzünün güneş görmemesi halinde ne yapacağımı bilememem

Şükür ki Doğu ve Güney yönüne bakan çok aydınlık evimizde halen oturuyoruz, huzurla

🙏🏻

Heralde ondan sonra taşınma telaşında yazmaya ara vermişim

Araya ders notları -sanat tarihi- girmiş sayfalara

Gerçekten sanat tarihi en sevdiğim derslerden

Çok severek ve özenerek tuttuğum ders notlarını o dersten kalan bir arkadaşıma vermiştim

Ve o defter bana bir daha gelmedi

Tek üzüldüğüm ders notumdur

Bulduğum o kısa ders notundan menhir ve kromlek denen mezar tiplerini hatırladım

☺️

Sonra yeniden yazmaya başlamışım

Bu sefer lise 2

Ve hayatımın çok farklı bir dönemi

Ev değişmiş, muhit değişmiş, arkadaşlar değişmiş, hayatımdaki boşlukları başka şeylerle doldurduğumu farketmeden kendimi 3 yıl sürecek saçma sapan bi hikayeye sürüklenişim

Onları okumadım

Takılıp gittiğim yanlışlığı hala kendime yakıştıramadığımdan belki de

Ya onca yıl sonra

Ondan 9 sene sonra kendime başka bi hikaye yazmaya başlayışım...

Sonunu yazamadığım başka bir hikayeye de başlayamadığım...

108 gün olmuş görüşmeyeli

Bugün baktım takvime

Sosyal mesafelenme, korona, sokağa çıkma yasağı

Normal yani

Belki onlar olmasa da 108 gün olurdu 

Geçen akşam napıyosun, çok aşağılarda kalmışsın yukarı alıyım seni diyerek yazdı

😍

Öyle deli gibi yazışmıyoruz ama iyiyiz yani

O da kendi evinde bi başına

Belki benimle evde baş başa geçirdiği keyifli anları hatırlayıp, hep birlikte olsak ya der

🙏🏻

Duamdır ❤️🤲🏻

Delirme,İsyan

Artık neden eskisi gibi yazamadığımı sanırım anladım...

Bütün gün o kadar yoğun ve stresliyim ki

İşle ilgili uğraşılarım

Bilgisayar başında geçen saatlerim

Mesaim bitip kendime ayıracağım zaman geldiğinde hiç bir şey yapmak düşünmek istemiyorum

Ruhum ve bedenim o kadar yorgun ki

Her geçen yıl iş yüküm daha da artıyor

Ve ben de rahat biri olamadığım için

O sevmediğim iş ve aşırı iş yükü

Beni daha da mutsuz, suskun, keyifsiz yapıyor

İte ite kendimi ne kadar da götürebileceğim?

Kafamda bitmiş -ki aslında hiç başlamamış-

Bu ilişki 20 yılı devirince

Artık duygulardan öte mantığım da bitti diyor

Sanki bir şeyi bekliyorum son noktayı koymak için

Bi bahane bekliyorum o son darbeyi vuracak

Bitti demek için

Bi 9 sene daha bu duyguyla götürür müyüm ki?