Alelacele yazmistim o gun...
Aklimda kalanlar...
Kadinlar kendisine bahsedilen dogurganligin bedeli olarak hormonlarinin elinde oyuncaklar adeta...
Mevsimler gibi degiskenler, bazen yaz sicacik hafif neseli, bazen agir soguk karanlik bir kis gunu ve arada yapraklarini doken sonbahar, cicek acan ilkbahar...
Oysa erkekler de yok bu gecisler, ondan da anlamiyorlar kadinlari...
Ve ay...
Ah o Ay...
Bizim aramizdaki o ozel bagi o da tasdikledi...
Senin gibi sezgileri guclu bi kadin, ayla bilincaltindaki ilkel disilikle baglanti kuruyor.
Yani ay dogusunda ozellikle dolunayda buyulenmem bosuna degil...
Hele ki bi kac hafta once her gece her gece sessiz bakismamiz, icime derinlere oyle bir ulasti ki o iyikestirdi beni biliyorum.
Artik anliyorum...
Ay da degisken her gun farkli bir yuzu oyda erkekler gunes gibi tek duze ve yakici...
Beni dogaya salsaniz, ayi gunesi verseniz yanima...
Adim bile tesaduf degil bence, topraksiz yapamayan dogaya ait...
Once ablama konup sonra sahibi icin ondan vazgecilen...
İlahi duzen o kadar muhtesem ki, biz surekli mudahale edip bozmaya kalkmasak zorlamasak...
Hem canimiz daha az yanar hem mutlu oluruz...
Yagmur yagdiginda, akisini istedigi sekle sokmaya calisan insanlara bedelini odeten dere gibi...
Acitmayiz, acimayiz...
Yazinca insan kendini sever mi?
Ben seviyorum...
İcimden gecen, yan yana guzelce dizilen sozcuklerimle gurur duyuyorum...
Gitmemisler, hala ordalarmis, kusmemisler...
Tipki kayboldugunu dusundugum oz guvenim gibi...
Firsat verilmesini bekliyorlar....
Aslinda oz guvenim de yerli yerinde duruyormus ama tamamlanamayan, tamamlanmadigim, tamamlayamadigi icin bitiremedigi icin baslatamadigi icin...
Artik 15 yilda hasarlamis kendini ama olmemis...
Yani yine yine ayni seye, kisiye geliyor dayaniyor butun gel-gitlerim...
Gerci hayatimin bu kadar merkezinde olmasi bu kadar onem adletmesi de canimi sikiyor. Boyle bir payeyi di'il ona hic kimseye hic bir seye, -kendimden baska- vermek dogru gelmiyor bana...
Yani....
Ya tamamlamali ya silip atmali...
Nasil tamamlarim bilmiyorum? En azindan denemisligim, bizzat sormuslugum var...
Karsiliginda da gecistirilmisligim...
Silip atmak hic denemedigim...
Aileler dostluk mostluk silemem yuz yuze bakmak zorundayiz diyorum ama o da benim kendime yalanim...
O da ben de o kadar renk vermeyen insanlariz ki, kimse bi'sey anlamaz. Hatta belki de yillarca denk gelmez ve karsilasmayabiliriz de...
Yani...
Ben kendime guvenmiyorum, silip attim yoksun artik hayatimda desem acidan kivranip 2 ay sonra kiyin kiyin yanasmaktan, gorusmek icin bahane yaratmaktan korkarim...
Ki yaparim da biliyorum...
Yani...
Bir tek tamamlama...
Eee o da o yapmadan artik olmaz...
Yani...
Cozumsuzluk...
Aglayip, dertlenip her seferinde hep ayni sebebi sayiklamak :-(((