Zor bi hafta gecirdim...
Gecen haftasonu baslayan yogun mesaim, pazar sabaha karsi son buldu
Son bulmak denmez aslinda bi kac saat sonra rutin mesaim icin is yerindeydim
Bayrama kadar sikacakken disimi sali aksami aldigim bir olum haberiyle dagildim
Uykusuz ve stresli haftasonundan zayif dusen bagisikligim, aglamamak icin verdigim ama basaramadigim savasla yutkunamayacak hale gelen bogazim, catlayan basim ve akan burnumla
Muhtesem bi uclu oldu...
Arefe gunu is sonrasi sevdigim dostumun son yolculugunda onu yalniz birakmamak icin yanindaydim
Camiye vardigimda bi sure uzaktan baktim, girmedim, giremedim, kabullenemedim...
Esine bassagligi diledim ve eski sevgilime...
15 senedir karsilasmamistik adimi duymasa tanirmiydi bilmiorum...
Ama gozlukler o hepimizin gozundeki gozlukler hic bir seyi gostermedi...
Birbirimizden uzakta ama hep onun gorus mesafesindeydim yuzu hep bana donuktu ve kara gozlukleri altindan hep beni izledigini hissettim
Ya da oyle oldugunu dusunmek istedim
Bazen agaci siper ettim kendime beni gormemesi icin ama kisa bi sure sonra yine karsi karsiyaydik
Tabutta yatanla bizi yakinlastiran bilincli yapmasa da onunla iliskimizdi...
İyi ki...
Biz onunla bi yolda yuruyemeyesek de simdi aramizda olmayanla kurdugumuz dostluk ve paylastiklarimiz oyle guzeldi ki degerdi...
Ben onun kiziydim, burcdastik, ayni kovadaki baliklardik, huyumuz suyumuz benzerdi, ayni burctan adamlari sevdik o kirkindan sonra mutlulugu onla buldu ben hala bekliorum...
En buyuk arzusu benim yuva kurdugumu gormekti, bazen vazgectim ben boyle daha guzel hayat diyince kizardi
Can yoldasi lazim insana bak bize derdi...
Hatta esi bile ayni cumlelerle evlen demisti bana...
Hastaligini soyledigi telefonda senin evlendigini gormeyi bekliyorum demisti, kotu olmustum...
Ve gun bugun geldiginde o soz gozyasi nehrine eriyen kar sularinin etkisini yapiyor...
O cok sevdigimle ziyaretine evine gittigim tek kisidir o...
Onunla tanistirdigim...
Ziyaret sebebi tabiki baska bi seydi ama onunla aramizdaki alt mesaji bi tek ikimiz biliyoduk...
Sonrasinda yaptigimiz durum degerlendirmesinde, bazi seyleri asmis gayet uyumlu nisanli bi cift gibiydiniz demisti...
Yil 2002...
Arada gelismeleri hep paylastim ama ikimizin de istedigi o mutlu haber hic verilemedi
Ve o gitti...
Cami de az otede bi tabut vardi ama bence o orda di'ildi
Hisettmedim...
Esinin tukenmis hali esinin ablasinin goz yaslari onun ne kadar iyi ve ozel bir insan oldugunu gosteriordu
19 agustos evlilik yildonumleriydi, 14. Yil olacakti...
Tanismalari, kisa suren flortleri ve evlilikleri her detayini bildigim en yakin kiz arkadasimdi o benim...
Nikah sahidim olmasini, o cok sevdigim evimde onu misafir etmeyi hayal ediyodum olmadi :-(((
mezarliga da gittim son ana kadar yaninda yakininda olmak istedim, yerini bilmek istedim gidip ziyaret edebilmek icin...
Kefenli gordugum, mezara indirilisine sahit oldugum ilk kisi...
Ama bazen agir korkular yasadigim o gomulme duygusuyla ilgili bi korku hissetmedim gariptir ki...
Cunku bi gece once onun adina o korkulari yasiyodum...
Esinin mezarin duvarina kollarini dayayip ustu tamamen ortulene kadar ondan gozlerini ayirmamasi, bakislarindaki anlam o kadar derindi ki...
Sonra gelip oglunun -kendi cocuklari olmadi dostumun ilk evliliginden olan tek cocugu- ona sarilip teselli etmesi...
İcimdeki firtinayi buyuturken onun geride kalanlarina biraktigi guzel seylerle mutlu etti beni
Camiden cikarken ve mezarliktan ayrilirken eski sevgilimle hep burun buruna geldik...
Artik aramizda olmayan onunla olmamizi cok istemisti zamaninda...
Kismet di'ilmis...
Keske de demiyorum ustelik...
Mezarliktan ayrilmadan bi kez daha yuz yuze geldigimizde gozluklerimin arkasindan uzgun bi tebessumle selam verdim...
Ben onde o arkamda ayrildik mezarliktan...
Ne dusundugunu bilmek isterdim, belki de hic bi sey dusunmedi...
Sonucta evlendi, esinin hastaligiyla mucadele etti bi kizi var artik ve esi o hastaliktan vefat etti...
Artik aramizda olmayan dostumun cenazesinin kalkacagi caminin yerini sevdigime sordum sali aksami...
Saka gibi dedi, su an onun onundeyim...
Sonra nedenini sordu...
Hatirlar misin dedim
Olamaz artik yok mu dedi
O da cok uzuldu
Bazen sabah namazlarina gittigi yerd defnedildi, dua etmeni istiyorum onun icin dedim
İste boyle karmasik duygular icinde hayattan yasamaktan sogudum
Kimseyi gormek konusmak istemedim dunyayla irtibati kestim...
Ama zoraki de olsa sevdigimin ve annesinin bayramini kutlamasam olmazdi...
Bi adim attigimda, aslinda kendi kendime sacma sapan bi hucreye kapattigimi anliyorum kendimi
O heyecanli istekli hala orda duruyo
Benim guvensizligim kendimi yok saymam onemsiz hissetmem
Kendimi kuleye hapsedip anahtarini da gole atmak aslinda...
Umarim guzel ve ask dolu bi hafta bekliodur beni...
